بررسی عوامل ساختاری سازمانی موثر در بهره وری نیروی انسانی و ارائه الگوی بهینه در سازمان جهادسازندگی استان مرکزی

امروزه یکی از اصول اساسی مدیریت ، دانش افزایش بهره وری و استفاده بهینه از منابع و امکانات موجود به منظور نیل به اهداف تعیین شده می باشد. بهره وری مفهومی است جامع و کلی که افزایش آن به عنوان یک ضرورت جهت ارتقا سطح زندگی، رفاه بیشتر، آرامش و آسایش انسانها، که هدف اساسی برای همه کشورهای جهان محسوب می شود، همواره مدنظر دست اندرکاران سیاست و اقتصاد و دولتمردان بوده و می باشد، از اینرو هدف کلی و اساسی علم و هنر مدیریت هم دستیابی به بهره وری بیشتر از منابع و امکانات می باشد. علمای مدیریت عوامل مختلفی را به عنوان عوامل تاثیرگذار بر بهره وری برشمرده اند، که عمده ترین آنها در قسمت مبانی نظری تحقیق به تفضیل بیان شده اند. که این عوامل عبارتند از: عوامل مدیریتی، الگوی مدیریت عملکرد، الگوی ماهواره ای عملکرد، الگوی شش ضلعی عملکرد، چرخه بهره وری سوترمایستر، عوامل چهارگانه دسلر و غیره. از سوی دیگر، دستیابی به بهره وری بالای نیروی انسانی، به بررسی عوامل موثر بر بهره وری کارکنان و نقش هر کدام از این عوامل و میزان تاثیر آنها بستگی دارد. بنابراین بایستی در هر سازمان عوامل عمده تاثیرگذار بر بهره وری کارکنان شناسایی و برنامه ریزیهای لازم در آن زمینه صورت گیرد تا موجب ارتقا بهره وری گردد. لذا با توجه به اهمیت مفهوم بهره وری در سازمانها و نقش عوامل مختلف بر آن از جمله، ساختار سازمانی هدف اساسی این پژوهش بررسی عوامل موثر ساختار سازمانی بر بهره وری کارکنان می باشد. هدف اساسی این پژوهش بررسی ارتباط و همبستگی اجزا سه گانه ساختار سازمانی با بهره وری کارکنان و بررسی میزان ارتباط ساختار سازمانی و بهره وری کارکنان می باشد. بعلاوه پژوهش حاضر دارای فرضیات ذیل می باشد: -1 هر چقدر پیچیدگی سازمانی کمتر شود، بهره وری کارکنان افزایش می یابد. -2 هر چقدر رسمیت سازمانی پایین باشد، بهره وری کارکنان ارتقا می یابد. -3 هر چقدر تمرکز پایین باشد بهره وری کارکنان بیشتر خواهد بود. نتایج حاصله از تحلیل داده های پرسشنامه نشان می دهد که بین ابعاد ساختار سازمانی و بهره وری کارکنان همبستگی معنی دار و منفی وجود دارد. به عبارتی، هر چند ابعاد ساختار سازمانی میل به کاهش داشته باشد، بهره وری کارکنان افزایش می یابد. همچنین الگویی جهت ارتقا بهره وری کارکنان طراحی شده است که این الگو محیط خارجی سازمان را عاملی مهم و تاثیرگذار بر چشم انداز و استراتژی سازمان می داند و از طرفی کارشناسان تشکیلات و روشها را عاملان مهم تغییر در ساختار و بوجود آورنده ساختار مطلوب با توجه به دریافت بازخور از عملکرد کارکنان دانسته است .